Een ervaring van de stilte retraite in februari, geschreven door Hester Krijgsman.
Wanneer ben je stil? Wat maakt je stil? Wat doet je stilstaan?
Stilaan heb ik afgelopen weekend mogen ervaren wat stilte eigenlijk in beweging zet, maar ook een halt toeroept, wat het je zeggen wil en wat het je wil laten horen.
In stilte worden alle zintuigen aangesproken. Ik heb de taal van mijn lichaam gehoord. De behoefte die er is. De vermoeidheid die er was, de pijnlijke spieren in mijn schouders en nek.
Anderzijds de behoefte om eens heel diep te luisteren naar ‘Wat wil ik nu echt’? En dan vooral op dit moment. Nu. Wil ik liggen, lopen, zitten, eten, rusten? Wil ik opstaan terwijl anderen nog een maaltijd nuttigen? Wil ik de ruimte uit terwijl anderen nog in de ruimte zijn? Kunnen handelen naar jouw eigen behoefte zonder rekening te houden met de ander: wat zal hij of zij denken? Word ik dan nog wel aardig gevonden? Nee. Dar gaat het dus niet over. Zorgen voor jezelf. De ander doet dat ook. Wat een V E R A D E M I N G.
Zo’n stilteretraite is een weldaad, maar kan ook pijnlijk confronterend zijn. Mijn thema ‘kan ik het wel’ werd mij duidelijk op een presenteerblaadje aangereikt. Na twee jaar opleiding dacht ik dat aardig te kunnen hanteren, maar niets zo puur als de stilte. Dit is waar ik het mee mag doen.
Om de reis naar binnen te maken tijdens de retraite, is er zo min mogelijk contact met de ander. Wat dan prachtig bloot komt te liggen, zijn de patronen die we hebben. Wat zijn we geneigd te doen vanuit gewoonte? De deur open houden voor de ander, oogcontact maken, de verbinding zoeken, rekening houden met…
Is het dienend? Is het altijd dienend? Of mag je daar andere keuzes in maken?
Kortom: deze stilteretraite was helend, verhelderend en werkt nog steeds door. Stel jezelf eens de vraag: 'Waar ben ik?' Ben je hier? Hoor je de vogels fluiten, de blaadjes aan de bomen ritselen, de regen op het raam tikken? En wat wil je? Wil je aan verwachtingen van anderen voldoen, wil je sociaal zijn, wil je altijd in de laatste versnelling staan? Wat wil jij? Ik kan je zeggen: zoek de stilte eens op en de antwoorden komen als vanzelf in alle helderheid aan de oppervlakte.