Er zijn vele vormen van stilte; oppervlakkige stilte, ongemakkelijke stilte, veelzeggende stilte, nietszeggende stilte, gespannen stilte, diepe stilte, verveelde stilte, eenzame stilte, zinderende stilte en ga zo maar door. Wat is ‘ware stilte’?
Onlangs zat ik met een groep van 12 vrouwen aan een verjaardagsdiner. De jarige opperde om de eerste vijf minuten in stilte te eten. Voor de meesten bleken het vijf lange minuten. Er werd gegiecheld of erg actief non-verbaal gecommuniceerd over het bijschenken van de wijn of het doorgeven van de salade. Na vijf minuten kuchte er iemand overdreven. Gevolgd door opgelucht lachen en praten. He, he... dat stil zijn blijkt toch niet zo eenvoudig.
Als stilte niet verder komt dan niet spreken of het vermijden van geluid, verwordt het tot een activiteit; iets dat je doet in plaats van je te openen voor de stilte die je bent. Dan is er sprake van uiterlijke stilte. We denken dat we in stilte zijn, maar ondertussen blijft de stroom van prikkels zoals zintuigelijke ervaringen, energetische sensaties, gedachten en emoties en neigingen tot handelen, komen.
Reageren we daar intern op en gaat onze aandacht daar naartoe dan is er nog steeds geen sprake van echte stilte.
We lijken bang te zijn om ‘nergens’ meer te zijn als er niet een of andere vorm van communicatie is. Alsof er een angst is voor de ‘echte’ stilte.
Toch kwamen er ook reacties over hoe fijn en natuurlijk de stilte ergens ook voelde en hoe de smaak van het eten ineens extra binnen kwam. En hoe er verbondenheid voelbaar was terwijl we tegelijk bij onszelf waren.
En hoe de energie ineens veranderde.
Soms zien we stilte als een plek of hoedanigheid waar we naar toe kunnen gaan of op af kunnen stemmen om de vele indrukken van het bestaan beter te kunnen handelen/verwerken. En hoewel de stilte opzoeken zich daar zeker goed voor leent, lijkt het dan een toevluchtsoord te worden in plaats van de essentie van wie we zijn; dat van waaruit alles ontstaat en waarnaar alles terugkeert.
Ook is er de valkuil dat we verveeld raken of ongeduld ervaren en als reactie in een soort slaaptoestand terecht dreigen te komen en dit aanzien voor stilte. Echter als uiterlijke stilte je niet in contact brengt met innerlijke stilte of daarvan een uitdrukking is, is zij eigenlijk vruchteloos.
Ware stilte is wakkere stilte. We ervaren het als we meer en meer waarnemer worden van de prikkelstroom in plaats van ons erdoor mee te laten nemen. Als we kunnen ontspannen en tegelijk wakker blijven in de stilte. Dan pas is het mogelijk om te luisteren naar wat er diep in ons leeft. Dan kunnen we de stilte ook daadwerkelijk verstaan.
De stilte opzoeken door middel van meditatie of een aantal dagen in retraite kan ten dienste staan van de weg van het naar binnen gaan. Daardoor wordt het mogelijk een stilte te ontdekken die in ieders kern bestaat, die vredig en vrij is. Die stilte is niet leeg. Zij is vervuld van zichzelf, zij opent en laat onze levensenergie stromen. Dat is ware stilte, dat is wakkere stilte.
Ervaar de kracht van innerlijke stilte in een stilte retraite
Zie: www.ikamalie.com/retraite